W KRÓLEWSKIEJ PRACOWNI POLONISTYCZNEJ w złoconej ramie wisi od 1993 roku szczególny rękopis. Jest to nutowy zapis TESTAMENTU... Juliusza Słowackiego - dzieło Krzysztofa Domogały Uroczyste odsłonięcie historycznego zapisu odbyło się w październiku 1993 roku podczas specjalnego wieczoru w KAWIARENCE LITERACKIEJ. Obecnie na tym Koncercie Kompozytor przypomniał historię swoich kompozycji... i kolejny raz zaśpiewał wielkie przeboje ze starym zespołem: Anią Pasek, Anią Kozak, Jarkiem Kurakiem i Olkiem Sikorą. Obecny w obowiązkowym spisie lektur tekst Juliusza Słowackiego TESTAMENT MÓJ od 1986 roku w I Liceum Ogólnokształcącym w Chorzowie zaczął odgrywać szczególną rolę. W życiu szkoły, młodzieży i absolwentów pełnił i nadal pełni funkcje pieśni kultowej, oddającej atmosferę budynku przy ulicy Dąbrowskiego. Odchodzące roczniki maturzystów przesłanie wieszcza odnoszą do swojego czasu w Słowaku.

                   Ta ...siła fatalna... absolwentów od dziesięcioleci trwa i wplata się we współczesność naszej szkoły Jesienią 1986 roku Krzysztof Domogała ówczesny Przewodniczący Rady Młodzieżowej zaprezentował mi swoje nowe kompozycje. "Wśród nich była niezwykła melodia, w bardzo ekspresyjnym wykonaniu, do słów TESTAMENTU Juliusza Słowackiego. W tym właśnie roku podczas jesiennych koncertów w KAWIARENCE LITERACKIEJ pojawiły się kolejne nowe propozycje repertuarowe. Krzysztof śpiewał wtedy „Odę do wolności" i „Rozmowę z piramidami", a Krzysztof Gajda „Bogurodzicę". Poezja Słowackiego w ich wykonaniu nabierała szczególnego wyrazu i znaczenia pod koniec lat 80. Stała się komentarzem młodego pokolenia do lawiny przemian, jakie zachodziły w kraju. Potem doszło jeszcze jedno symboliczne wykonanie. Hymn Słowackiego „Smutno mi Boże" kilkakrotnie, w przełomowym okresie swojego życia zaśpiewał w Kawiarence i podczas pierwszej Gali w Teatrze Śląskim Artur Bakaus. Wspomniane kompozycje i ich wykonania to właśnie:

                   ...która żyje w pamięci i sercu, czekając na próbę zapisu i przekazaniu ich kolejnym rocznikom młodych ludzi w Kawiarence, nadal śpiewających Słowackiego. Z wielkiego repertuaru poezji śpiewanej w Słowaku szczególną rolę zaczął odgrywać TESTAMENT. Pojawił się na szkolnej estradzie, śpiewany był podczas uroczystości szkolnych (niekoniecznie państwowo - rocznicowych). Krzysztof był Przewodniczącym Rady Młodzieżowej, który komponował, śpiewał i grał na wielu instrumentach. Zawsze miał grono wiernych fanów Jego muzyczne propozycje spotkały się z przyjaznym odbiorem ze strony rówieśników. Dzięki temu łatwiej było nam lansować TESTAMENT. Pomocna w tym była cała ówczesna Rada Młodzieżowa, której miałem przyjemność być opiekunem w latach 1986-1991. W tym początkowym okresie TESTAMENT wraz z Krzysztofem Domogałą śpiewali: Olek Sikora, Jarek Kurak, Ania Kozakówna i Ania Pasek (artystyczny pseudonim Paskuda). To dzięki nim melodia zaczynała wtapiać się w atmosferę Słowaka.
"Rozpoczęcie" i „zakończenie" roku szkolnego, „pożegnanie absolwentów", „Dni Słowaka", wreszcie uroczystości urodzinowe "Wieszcza obchodzone w gronie pierwszych klas pod popiersiem patrona zawsze w okolicy 4 września rozpoczynały się i kończyły TESTAMENTEM w brawurowym wykonaniu kompozytora i jego przyjaciół. Wspaniale zareagowała młodzież. Zaakceptowała linię melodyczną i słowa. Zapomniano o lekturowym wymiarze tekstu Słowackiego. Nasi uczniowie zaczęli traktować dzieło Krzysztofa jako znak szkoły symbol, który odróżnia nas od innych placówek oświatowych. W przeszłość i zapomnienie odchodził stary hymn, administracyjnie nałożony na społeczność I Liceum. Powoli stawaliśmy się świadkami narodzin autentycznej pieśni kultowej młodzieży Słowaka. Bez nakazów Dyrekcji i wskazań Rady Pedago¬gicznej młodzież, podkreślając rangę chwili i swój autentyczny stosunek do tej kompozycji, podczas wykonania Testamentu podejmowała wspólny śpiew powstając z miejsc. Refren zawsze jednoczył wszystkich śpiewających, wywołując zaskoczenie i zdziwienie wielu. Czasem bardzo oficjalnych gości. Byliśmy świadkami narodzin nowego zjawiska kulturowego. Szczególne wrażenie robi takie zachowanie podczas uroczystości pożegna¬nia absolwentów, stojąca widownia w Teatrze Rozrywki, Teatrze Śląskim i wypełnione aule szkół goszczących kolejne Zloty Liceów im. Juliusza Słowackiego. Zbliżał się kolejny, iv ZLOT LICEÓW SŁOWACKIEGO. Tym razem 5-8 V1987 Częstochowa gościła delegację z całej Polski. Namówiłem Krzysztofa, aby podczas konkursu recytacji poezji Patrona zaśpiewał Testament. Z tamtych lat ocalało historyczne zdjęcie przedstawiające trójkę wyko¬nawców: Anię Pasek, Jarka Kuraka i Krzysztofa Domogałę. Od tej właśnie chwili zatrzymanej na starej fotografii zrobionej wysłużonym Zenitem rozpoczęła się ogólnopolska kariera TESTAMENTU. Wszyscy uczestnicy IV Zlotu przygotowali tradycyjne recytacje i inscenizacje. Występy były
„grzeczne". Mieściły się w utartej konwencji teatru szkolnego. Trójka z Chorzowa zaskoczyła sposobem potraktowania tekstu lekturki szkolnej. Wierzyłem, że muszą zdobyć publiczność. Podczas koncertu konkursowego tremę przeżyw-aliśmy ogromną. Ja na widowni, oni za kulisami. Pani Grażyna Wojtkowiak, główny animator pierwszych Zlotów jeszcze we Wrocławiu, dodawała otuchy Podczas koncertu byli trochę stremowani. Jednak końcowy refren zaśpiewali już pełną siłą. Cisza na widowni podczas ich występu, a potem autentyczna żywiołowa reakcja młodzieżowej widowni i rzęsiste oklaski wypełniły przedwojenną aulę częstochowskiego „Słowaka". Musieli bisować. Błysk w oczach Jarka, charakterystyczny uśmiech Krzysztofa, długowłosego barda z Chorzowa i charaktery-styczny gest Ani zamykającej tomik poezji Słowackiego (oficjalnej ściągawki) dopełniły ich występ. Potem były słowa uznania i pytania o zapis nutowy, który jeszcze nie istniał. Do końca Zlotu chorzowska grupa udzielała więc tych informacji na temat gitarowych chwytów, TESTAMENTU zaczynał wtapiać się w życie rodziny „Słowaków". Krzysztof śpiewał swój TESTAMENT do czerwca 1988 roku. Jego interpretacja zawsze wzbudzała podziw siłą ekspresji. Bardzo wyraźnie akcentował przesłanie tekstu Słowackiego. Charakterystyczny był refren. Nabierał dynamiki, czasem śpiewany był niezwykle agresywnie. Takie wykonanie stało się wzorem dla kolejnych interpretatorów tej kompozycji w Kawiarence. Przez wszystkie lata starałem się ocalić i utrwalać oryginalne brzmienie pierwszej wersji TESTAMENTU MOJEGO. Za sprawą Krzysztofa w Kawiarence Literackiej narodził się zwyczaj kultowego śpiewania i przekazywania prawa „oficjalnego wykonywania" - kolejnym wykonawcom.